Amerika’da her 5 gençten biri depresyonda olduğunu bildiriliyor.
2020 yılı boyunca depresyon sıklığının değerlendirildiği çalışmalarda her 10 erişkin ve 5 ergenden 1’inin major depresif atak geçirdiği bildiriliyor. 2015’te ise bu oran %7.3 !
Son yıllarda dikkat çeken bu artış bütün ülkeler için halk sağlığı sorunu olarak karşımızda duruyor. Depresyona giren kişilerin özellikleri incelediğinde bu durumun ırk, cinsiyet, etnik köken, gelir durumu ve eğitim düzeyi gibi faktörlerden bağımsız olarak ortaya çıktığı görülüyor.
Bu konuda yapılan diğer bir çalışmanın sonucunda, 2015 yılından 2020 yılına kadar en az bir kez major depresif atak geçiren gençlerin neredeyse yarısının herhangi bir yardım için başvurmadığı tespit ediliyor.
Dikkat çekici olan bir diğer konu ise bu büyük artışın pandemiden önce başlamış olması. Yeni yayınlanan bir çalışmada 2007 ile 2017 yılları arasında depresyon yaşayan gençlerde %59 oranında artış olduğu bildiriliyor. Bu artışın üzerine pandeminin de eklenmesi yaşanılan zorluğun daha da derinleşmesine sebep oluyor. Pandemiden sonraki değişimi inceleyen JAMA Pediatrics’in yayınladığı meta-analizde (29 ülkeden toplam 80.000 genc ile),gençlerin yaşadığı zihinsel sağlık sorunun “muhtemelen iki katına çıktığı” rapor ediliyor. Bu durum sebebiyle Amerikan Pediatri Akademisi Ekim ayında “ulusal acil durum” ilan etti.
Amerikan Pediatri Akademisi, 12 yaş ve üzerindeki çocukları kaygı bozukluğu açısından değerlendirilemesini gerektiğini vurgularken bir grup uzman bunun geç olabileceğini bizi bekleyen kriz için daha erken taramalar yapmamız gerektiğini vurguluyor. Çünkü semptomlar ne kadar erken farkedilirse çocuğun acı çektiği süre o kadar kısalmış oluyor. Erken fark edilmesinin diğer bir avantajı ise çocuğun zorluklar karşısında olumsuz başa çıkma stratejileri geliştirmesinin önlenmiş olması.
Yaşanılan zorluğun her geçen gün artmasının yanında çocuk ve gençlerle çalışan yetişmiş uzman sayısı bu ihtiyacı karşılamakta zorlanıyor. Çok uzun randevu sıraları oluşuyor, kısa sürede kapsamlı değerlendirmeler yapılmaksızın çocukların tedavileri düzenlenmek zorunda kalıyor.
Halen pandeminin kısa ve uzun vadeli sonuçlarını bilmiyoruz. Fakat pandeminin ruh sağlığı üzerindeki etkisini ölçmek için bu sonuçları araştırmaya öncelik vermeliyiz. Diğer yandan kampanyalarla birlikte depresyon hakkında kanıta dayalı, toplum temelli, halka açık eğitimlere başlamaya ihtiyacımız var. Diğer yandan aileler çocukları ile zihin sağlığı hakkında konuşmalı, çocukları ile ilgili kendilerini huzursuz eden bir durum olduğunda yardım almakta gecikmemeliler.